|
تبسم 
| ||
|
|
 از اين همه اغراق
سرم گيج مي رود ...
از اين سرعت عقربه هاي خيالي !
بيهوده نفس مي كشم ...
و بيهوده تر مي روم ...
تا پشت هيچستان
گم مي شوم ...
با كفش هايي نامرئي
تا اثري از من نماند !
آن گاه
خواهي گريست ...
تلخ و گس
براي گمشده اي كه نمي دانست كيست ...
و چرا ؟!.......
نظرات شما عزیزان: موضوعات مرتبط: برچسب‌ها: |
درباره وبلاگ  امان از بچه های امروزی بچه که چه عرض کنم ، زلزله هفت ریشترین ! والا ما که بچه بودیم ، همون اول که میرفتیم جایی مامانمون میگفت “نمیدونین چه بچه ی خوب و آرومیه”! ما هم گیر میکردیم تو رودرواسی تا آخر مهمونی میشستیم یه گوشه گلای قالی رو میشمردیم که حرفِ ننه مون زمین نیفته ! اصلا نسلِ بامرامی بودیم ….جزغاله شدیم …حیف
امکانات وب
|
| [ طراحی : نایت اسکین ] [ Weblog Themes By : night skin ] | ||
آمار
وب سایت: